Geschiedenis
Rond het jaar 1900 werd shorttrack ‘uitgevonden’ door rolschaatsers in Engeland. De sport werd langzamerhand steeds populairder en werd zowel op ijs als op een rolschaatsbaan uitgeoefend. Eind jaren ’60 werd de sport als officiële sport erkend door de internationale Schaatsunie. In 1975 maakte Nederland voor het eerst kennis met deze sport. Sinds die tijd zijn er verschillend (internationale) kampioenschappen geweest en is de sport in 1992 Olympisch geworden. De meest bekende wedstrijden naast de Olympische Spelen zijn de Wereldbeker en de Wereldkampioenschappen. In Nederland is Kjelt Nuis de persoon die de sport op de kaart heeft gezet vanwege zijn vele successen. Zo won Nuis onder andere meerder Olympische medailles, WK’s, EK’s en NK’s.
Wedstrijdverloop
Shottrackwedstrijden vinden plaats in verschillende afstanden. De afstanden die worden gereden zijn 500 (4½ ronde), 1000 (9 ronden) en 1500 meter (13½ ronde). Een shorttrackwedstrijd is opgedeeld in verschillende rondes. Allereerst vinden er voorrondes plaats. Hierbij zijn de shorttrackers door middel van loting ingedeeld in een aantal ritten. De wedstrijden bevatten, afhankelijk van het aantal deelnemers, vier of zes voorrondes. Tijdens deze rondes wordt het knock-outsysteem gehanteerd. De nummers een, twee en in het geval van 1500 meter ook de nummer drie plaatsen zich voor de volgende ronde. Elke rijder die zich plaats voor de volgende ronde. In de volgende ronde hanteert het ‘all-finalsysteem’. Dit houdt in dat elke rijder hierna nog een ronde schaats, maar dan met shorttrackers die hetzelfde zijn geëindigd. De nummers een en twee gaan naar groep een en de overige rijders gaan naar groep twee. De twee die in groep een winnen gaan naar de A-finale. In de A-finale kunnen de renners, afhankelijk van het aantal deelnemers, plaats één tot en met vier bemachtigen. De afgevallen renners uit groep één spelen in de B-finale voor de overige plekken. Rijders uit groep twee gaan naar de C- en D-finale.
Reglement
Shorttrack is een spectaculaire en spannende wedstrijd. Door de hoge snelheden zijn valpartijen geen uitzondering. Om gevaarlijke situaties te voorkomen en de sport zo eerlijk mogelijk te laten verlopen zijn er verschillende regels opgesteld:
– Impeding: Dit is het opzettelijk blokkeren of hinderen van andere rijders met het lichaam. Shorttrackers doen dit vaak om te voorkomen dat tegenstanders hen passeren.
– Off-track: Deze overtreding is het afsnijden van een gedeelte van de baan met één of twee schaatsen. De afstand die gereden moet worden, wordt hiermee korter. Dit is in strijd met de regels.
– Kicking-out: Het doelbewust optillen van een schaats, op een manier dat er een gevaarlijke situatie ontstaat. Dit is vaak te zien bij het finishen. Spelers doen dit dan in een uiterste poging om eerder te finishen. Vanwege de gevaarlijke situaties die hiermee ontstonden is dit verboden en dienen rijders met twee platte schaatsen te finishen.
– Assistance: Het hulp bieden of ontvangen tijdens een race is verboden. Rijders mogen elkaar niet helpen door een andere shorttracker opzichtig dwars te zitten. Bij aflossingsraces (in teamverband) mag dit wel.
Misschien vind je dit ook interessant?
