Achter in een groep
Een wieleretappe begint vaak met één grote groep renners. Deze dunt na verloop van tijd vaak uit. In die zin dat er meerdere mensen vooruit fietsen, er mensen in de achtervolging gaan en er mensen afhaken. Hierdoor ontstaan er meerdere groepjes. Zodra je als renner achter in een groep fietst en op het punt staat om gelost te worden. Wordt er gesproken van aan het elastiek hangen. De uitspraak komt voort uit het feit dat wielrenners vaak op wilskracht nog lang kunnen aanklampen. Echter na verloop van tijd, ondanks alle wilskracht en inspanning, knapt het elastiek. Hierdoor zal degene de groep moeten laten voor wat het is.
Bergetappes
Met name in bergetappes wordt de uitspraak aan het elastiek hangen vaak gebruikt. Dit omdat de fysieke uitputting tijdens een dergelijke etappe een stuk hoger ligt dan bij een vlakke etappe. Dit heeft meerdere redenen. Allereerst is bergop fietsen simpelweg zwaarder dan fietsen op de vlakte. Echter is het ook meer ieder voor zich. Bij een vlakke etappe profiteer je als renner enorm van de slipstream. Hierdoor vang je minder wind en word je als het ware meegezogen door de renner voor je. Dit speelt bij bergetappes minder een rol. Eén van de redenen daarvan is dat de groepjes met renners bij bergetappes vaak uitgedund zijn.
Herstellen
Als je bergop moet dan moet je op ten duur ook weer bergaf. In zo’n geval kan het enorm in je voordeel werken als je een goede daler bent. Mocht je bergop aan het elastiek hangen of moeten lossen dan kun je tijdens de afdaling dit gat weer dichten. Daarnaast kost afdalen fysiek gezien vrij weinig inspanning. Hierdoor heb je de tijd om te herstellen en kun je nadat je weer bent aangesloten weer van waarde zijn of meedoen om de eindoverwinning.
Misschien vind je dit ook interessant?