Wat is een 4-3-3 systeem? Wat zijn de voor- en nadelen van 433?

Ben jij een voetballer of iemand die wel eens naar een voetbalwedstrijd kijkt? Hoor jij teamgenoten, tegenspelers, trainers, vrienden, kennissen, commentatoren, analisten of wie dan ook wel eens praten over een 4-3-3-systeem? De opstelling, de tactiek en de intenties van de voetbalteams zijn heel belangrijk voor het verloop van een wedstrijd. Een team dat met 5 verdedigers speelt en er ook nog eens alles aan doet om de afstand tussen de linies zo klein mogelijk te houden gaat met hele andere ideeën het veld op dan teams die bijvoorbeeld 4-3-3 spelen en vele aanvallende intenties meebrengen. In dit artikel lees je alles over een 4-3-3-systeem.

voordelen en nadelen 433

Wat is een 4-3-3-systeem?

Het 4-3-3-systeem (vanwege deelname keeper officieel 1-4-3-3) is een eeuwenoude opstelling in de voetballerij. De opstelling kan als typisch Nederlands bestempeld worden en wordt door veel (amateur)teams gehanteerd. Het 4-3-3-systeem bevat 4 verdedigers, 3 middenvelders en 3 aanvallers. De opstelling wordt aangeduid als een aanvallend systeem, maar zoals bij elke opstelling zorgt de taakinvulling van de spelers voor een aanvallende of defensieve speelwijze. Zo is de hoeveelheid aanvallende deelname van de backs, de keuze voor één of twee controlerende middenvelders en de manier van druk zetten bepalender voor de bepaling van aanvallend of verdedigend voetbal.

Voordelen van het 4-3-3-systeem

Aan elk systeem zitten bepaalde voor- en nadelen. Volgens vele (Nederlandse) voetbalexperts heeft het 4-3-3-systeem de meeste voordelen en minste nadelen. Benieuwd naar de voordelen? We sommen er een aantal op:

  • De veldbezetting van een 4-3-3-systeem is bij balbezit zeer geschikt voor opbouw door het centrum en over de flank.
  • De veldbezetting van een 4-3-3-systeem is bij balbezit van de tegenstander zeer geschikt om hoog druk te zetten. Dit kan met de 3 aanvallers, één of twee aanvallende middenvelders en vervolgens de rest van het team.
  • In het 4-3-3 systeem kan worden aangevallen door combinaties door het centrum, maar ook via de backs en buitenspelers aan de zijkant. Zo kan er een wisselend aanvalsspel gehanteerd worden.

Punt naar voren of punt naar achteren?

Kortweg zijn er een aantal grote verschillen in het 4-3-3-systeem. Dit verschil zit hem in de invulling van het middenveld. Die kan op drie manieren.

  • 4-3-3 met de punt naar voren: Bij deze variant worden er twee middenvelders naast elkaar geposteerd met daarvoor één aanvallende middenvelder. Deze opstelling wordt ook wel een 4-2-3-1 opstelling genoemd.
  • 4-3-3 met de punt naar achteren: Wanneer een ploeg met de punt naar achteren speelt heeft is één middenvelder het meest voorzien van verdedigende taken. Deze speler wordt in de opbouw veelvuldig gebruikt. Bij deze opstelling zijn er op het bord veel driehoekjes te creëren. Johan Cruijff was altijd een groot fan van deze opstelling.
  • 4-3-3 met een ‘plat’ middenveld: Deze manier van spelen komt tegenwoordig nog maar weinig voor, maar zien we nog altijd wel eens terug. Drie middenvelders, die compleet en complementair zijn, hebben dan op het middenveld dezelfde aanvallende en verdedigende taken.

(Valse) spits & buitenspelers

De rol van de spits en de buitenspelers is erg belangrijk. In overleg met wat de backs doen bewegen de buitenspelers naar buiten of juist naar binnen. De backs kunnen zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant de overlap maken. Afhankelijk van het systeem kan er worden gekozen om met een valse of een diepe spits te spelen. Een valse spits laat zich inzakken en speelt eigenlijk als een extra middenvelder. Dit geeft de buitenspelers de kans om naar binnen te komen. Een systeem met een diepe spits is perfect voor het geven van voorzetten op de spits die altijd in het zestienmetergebied te vinden is.